Vaginisme – een gesloten hoofdstuk

In één van mijn vorige blogs schrijf ik over de wereld van de ismes. Daar heb ik het over het volgen van een bepaalde leefwijze waar je in gelooft, een ideologie of religie.

Onlangs is er bij mij een kwartje gevallen die een verruimend perspectief brengt op het begrip en, zoals velen het ervaren, de beperking: vaginisme. Ik deel het graag met je.

Stel je voor dat vaginisme een geloofsovertuiging is. Een isme, een sterk en overtuigend wereldbeeld. Maar het is er dan wel één die een verkramping, vernauwing of gevoelloosheid veroorzaakt. Het is een wereldbeeld gebaseerd op traumatische ervaringen en het cel geheugen van voorouderlijke familielijnen. Een behoorlijk beperkende visie die volledig tegen onze natuur in gaat, een zogeheten beschermingsmechanisme (hier, nog een isme).

Vroeger had ik de overtuiging dat ik niet de moeite waard was om mijn sensualiteit en passie de ruimte te geven. Ik bewoog mee met de intrigerende, want dat zijn ze natuurlijk wel, lusten van de ander zonder zelf intiem aanwezig te zijn.
Er waren structuren in mij, gedachtenpatronen, emoties en fysieke blokkades (zoals gevoelloosheid) die maakten dat ik weg ging bij mezelf en alleen maar rekening hield met de ander.
Doordat ik dit vaak onbewust en soms bewust liet gebeuren maakte ik mijn geloofsovertuiging waarheid. Het vaginisme vanuit een overlevingsmechanisme was geboren en bleef groeien door telkens de situatie te herhalen.

Totdat ik dit “groeiproces” doorzag en mij besefte dat het meer lijkt op woekeren dan op werkelijk bloeien. Ik had regelmatig infecties, blaasontstekingen en pijn in mijn bekkenbodem. Allemaal signalen die ik uiteindelijk wel serieus moest nemen want zowel de pijn als mijn zelfliefde werden te groot. Zodra je eigenwaarde groeit neemt je intolerantie richting pijn ook toe, een prachtige dynamiek al zeg ik het zelf!

Ik zou graag nog even een ander isme terughalen, namelijk het Animisme. Dit zijn mensen die geloven dat alles op aarde bepaalde goddelijke krachten bezit, wat een mooie legende.
De reden waarom ik dit opnieuw wil benoemen is omdat ik je wil uitnodigen om je te bekeren. Geloof je in vaginisme? Ben je een trouwe aanhangster? Maar weet je dat het je geen vervulling zal brengen?
Dan wil ik je vragen om Animist te “worden” en bezieling te vinden in je Yoni, Vulva, Kutje, etc. Maak eens dienstbaar contact met haar en vraag haar waar zij naar verlangt. Hoe zou het zijn als zij de Godin is die jou bewoond? Welke benadering verdient ze?

Eindigt jouw gesloten hoofdstuk hier ook en wil je een nieuw verhaal beginnen? In mijn Tantra sessies begeleid ik jou graag in het openen en herontdekken van het goddelijke dat in je leeft.

Wil je meer weten over mijn werkwijze? Kijk dan even verder op de website of stuur een mailtje.

Leestip:

Een nieuwe vrouwelijke benaming voor seks.