Verslaafd aan Verlangens

Laat je meenemen op een transformatieve reis van Verslaving naar Vervulling.

Ik wil het en ik wil het nu!
Ik wil niet meer wachten, mijn geduld is bijna op.
Toch wacht ik, als een hongerig beest totdat mijn prooi zich toont.
Dan begint de jacht naar het ultieme, mijn zinnen zijn erop gezet.
Ik moet en zal het hebben, het zal tot mij behoren.
Alleen op dat moment zal ik bevredigd zijn..  

Dit is een frasering over het onderbewuste oer-brein dat wij allemaal bezitten. De constante begeerte naar het vervulde gevoel. Of het nou de chocolade in de la, de likes op Facebook of de mogelijkheid tot seks vanavond is, er is altijd en immer een gulzig beest in ons dat alles wil verslinden en verorberen.

Het temmen van dit wilde dier is wat ons weer menselijk kan maken.
Wanneer jij boven jouw driften uit kunt stijgen, zonder ze voor altijd op te sluiten of oneindig vrij te laten, maak je kans op een vervullend bestaan. Het beteugelen van jouw lusten geeft ultieme vrijheid in contact. Je hoeft dan niet meer te wachten op bevrediging.

Maar meestal is het zo dat ons geduld op de proef wordt gesteld en dat we vast lijken te zitten in: “ik moet en zal je hebben”. We zijn verstrikt in verwachtingen richting onze naasten. We zijn hiermee elkaars prooi geworden en daarom verstoppen we ons regelmatig als angstige wezens. Niemand wil verorberd worden door een ander.

Het bevrijden van deze verslindende verstrengelingen is wat ons werkelijk gaat verbinden.
Wanneer jij verwachtingsloos in contact kan zijn met anderen, zonder jezelf op de tweede plaats te zetten of jezelf als winnaar of verliezer te bestempelen, dan maak je kans op vrijheid in verbinding. Ik wil je wel, maar ik hoef je niet.

Maar meestal is het zo dat de “zinnen” (die we ergens op hebben gezet), ons in de weg staan om overgave te kunnen vinden. De gejaagdheid lijkt namelijk altijd een bepaalde richting op te moeten gaan en kan nauwelijks tot stilstand komen. Zonder jagen zou het saai worden, toch?

Het navigeren van onze zinnen is de weg naar ultieme vervulling.
Wanneer jij deze bepalende hebberigheid naar een richtingloze nieuwsgierigheid kunt transformeren, schep je ruimte voor het onbekende. Je kunt dan datgene wat de potentiële realiteit is, datgene wat ieder moment nieuw is, datgene waarvan je niet eens wist dat je het wilde, met tevredenheid en vertrouwen gaan ontmoeten.

Het is namelijk meestal zo dat zodra we ons tevreden voelen, oftewel in vrede zijn, we datgene kunnen vinden waar we zo naar verlangen. Het kan dan moeiteloos een weg vinden naar waar het precies moet zijn. Dat is wat vervulling brengt.

Ik wil het en ik wil het nu!
Ik wil niet meer wachten, mijn geduld is bijna op.
Toch wacht ik, als een hongerige wolf totdat mijn prooi zich toont.
Dan begint de jacht naar het ultieme, mijn zinnen zijn erop gezet.
Ik moet en zal het hebben, het zal tot mij behoren.
Alleen op dat moment zal ik bevredigd zijn..  

Ik leef het, ik leef het nu!
Ik wacht niet meer, mijn geduld is tevree.
Toch zal ik, als een nieuwsgierig mens mijn prooi vertonen.
Dan eindigt de jacht naar het ultieme, de zinnen zijn verzet.
Ik verwacht niets meer te hebben, moge het bekoren.
Alleen in dit moment zal ik vervuld zijn..